Pierwsza wizyta u psychoterapeuty a nawet myśl o podjęciu psychoterapii budzi wiele lęków i obaw. Pytanie, które często wybrzmiewa w gabinecie to pytanie o zasadność i prawo do sięgania po pomoc. Możliwość skorzystania z psychoterapii dajemy sobie sami, nie ma problemów zbyt małych czy błahych. Jeżeli ktoś rozważa podjęcie psychoterapii to znaczy, że wcześniejsze sposoby radzenia sobie zawiodły i nie spełniają już swojej roli. Najczęściej, równocześnie pojawiły się bądź pogłębiły objawy utrudniające funkcjonowanie. W sytuacji gdy przyszły pacjent jest w takim stanie, który uniemożliwiłby skuteczne i bezpieczne dla niego uczestnictwo w terapii, terapeuta proponuje inne możliwości leczenia, wysyła na konsultacje psychiatryczne bądź przekierowuje do specjalisty w danej dziedzinie.
Tak więc kiedy warto skorzystać z pomocy psychoterapeutycznej? Parafrazując pioniera psychoterapii Zygmunta Freuda, w największym uproszczeniu, wtedy gdy zaburzona jest nasza zdolność do pracy i miłości. Pracę, rozumiem jako rozwój, sprawczość, samodzielność ale też umiejętność funkcjonowania w społeczeństwie, wśród innych ludzi i zadań, które wyznacza dorosłość. Miłość zaś może odnosić się do miłości własnej, poczucia własnej wartości, do umiejętności bycia w bliskich związkach, w zależności, w parze, w dojrzały i dający satysfakcję sposób. W tym rozumieniu, wszystko co zaburza względnie dobre funkcjonowanie a więc obawy nerwicowe, wahania nastroju, niestabilna lub niska samoocena, agresja i autoagresja, nadmierna zależność czy też nadmierna potrzeba ochrony granic może stanowić dobry punkt do podjęcia terapii. Bodźcem do podjęcia leczenia psychoterapeutycznego podobnie jak bodźcem do podejmowania leczenia w ogóle, jest na ogół cierpienie, dyskomfort, poczucie bezradności. Czasem główną motywacją do terapii jest po prostu potrzeba zrozumienia swoich aktualnych uczuć czy potrzeba przepracowania przeszłości, np. trudnych relacji z rodzicami, przeżytych strat, traum.
Lista problemów, w których pomocna może być psychoterapia psychodynamiczna:
- trudności w bliskich związkach i w relacjach z innymi
- niska lub niestabilna samoocena
- depresyjny bądź niestabilny nastrój
- trudności w określeniu własnej tożsamości, brak wiedzy kim się jest
- trudności w życiu zawodowym, stagnacja ale też pracoholizm
- przeżyte traumy, trudne doświadczenia z przeszłości
- objawy lękowe (niepokój, lęk, objawy somatyczne)
- nadmierna lub słaba kontrola emocji
- stałe, utrwalone cechy utrudniające funkcjonowanie (np. nadmierna zależność, podejrzliwość, pedantyczność)
- nieadekwatne przeżywanie poczucia winy, wstydu, żalu, odpowiedzialności
- zaleganie uczuć, trudności w byciu tu i teraz
- trudności w nazywaniu, okazywaniu uczuć, anhedonia
Najnowsze komentarze